پرسش‌هايى ساده
فریده جلایی‌فر – روانشناس و منتقد اجتماعی
داستايوفسكى : «نقش انسان تنها در زنده بودن نيست، بلكه در اين است كه براى چه زنده است».
پس از سقوط اقتصادى ٢٠٠٨ و با به نيستى كشاندن گروه عظيمى از سالمندان و باز نشستگان، پرسش‌هايى از مفهوم آزادى، برابرى و عدالت بار ديگر مطرح شد، اما ما انسان‌هاى فاقد حافظه‌ى تاريخى، پاسخ‌ها را فراموش کردیم.
اكنون با همه گيرى كرونا، بار ديگر اين پرسش‌ها و موقعيت حاشيه نشين‌هاى جوامع، چه غربى و چه شرقى، چه پيشرفته و چه در حال توسعه، به زير ذره بين مى‌رود. اين بار انزوا، حتا به شكل اجبارى ما را به انديشيدن وادار مى‌كند.
ما انسان‌ها از انديشيدن و پرسيدن مى‌ترسيم، زيرا پاسخ‌ها، مسئوليت‌هاى فردى و اجتماعى را به نمایش مى‌گذارند، و ديگر نمى‌توان براى بى عملى، توجيهی پيدا كرد و عذر و بهانه‌اى آورد!
در اين آشفته بازار دنياى سده‌ى بيست و يكم، تك تك ما، هراسان و سراسيمه از پرسش‌هايى ساده، همرنگ جماعت شده و در اين چرخه‌ى مصرف و زياده‌خواهى، (به فرمان طبقه‌ى ١٪) مى‌چرخيم و مى‌چرخيم و در انتها، به سبب سر گيجه‌هاى ناشى از اين چرخش، خود را با يك استندآپ كمدى يا سريال‌هاى فاقد تفكر، سرگرم كرده و دور زوال و بيهوده‌گى را همچنان ادامه مى‌دهيم!
يك در صدى‌ها هم، شادمان از ندانم كارى‌هاى ما، بازى مصرف‌هاى مبتذل را اداره مى‌كنند! و اين چرخش بيهوده در تمام جوامع، چه دموكراسى و چه ديكتاتورى ادامه دارد.
بحران نابهنگام كرونا، بنظر مى‌رسد، اين ديوار كاذب شيشه‌اى را شكسته و همه‌ى ما هراسان و ترسيده رو به فردايى نا معلوم داريم.
حتا در اين انزوا هم از انديشيدن فرار مى‌كنيم، آمار تماشاى فيلم‌ها ، تاك شوها و… ديوانه وار صعود كرده، تمام وسايل فرار از انديشيدن فراهم است! و ماهم سرخوش از شادمانى‌هاى زودگذر با تظاهر به شادى، به استقبال آن‌ها مى‌رويم! اما هم‌زمان با اين روزمره‌گى‌ها، آمار خشونت‌هاى بر آمده از نژاد پرستى، و نبود عدالت و برابرى هم بيشتر شده!
در اين دنياى مدرن، یكى از تعاريف مفاهيم برابرى و عدالت اين است:«همه آزادند» تا براساس توانايى‌هايشان، به هر آن‌چه آرزو دارند برسند. اما آيا آزادى، برابرى می‌آورد؟ در دنياى مملو از تعصبات نژادى، مذهبى، جنسيتى و … آزادى مفهوم و معناى حقيقى‌اش را دارد؟ آيا نبايد مفاهيم آزادى، برابرى و عدالت را باز تعريف كرد؟
رژيم‌هاى ديكتاتورى «حقوق بشر» را بنا بر سنت، فرهنگ ووو …معنا مى‌كنند، مثل رژيم جمهوری اسلامى ايران!
آرتور كوستلر: «انقلاب‌ها هميشه سرانجام بدى دارند». مگر اين كه آزادى بيشترى را به ارمغان بياورند.
دنياى به اصطلاح مدرن امروزى، از ما انسان‌ها، موجوداتى رام و سر به زير، (تا نهايت الزام به فرمانبرى كامل) ساخته و ما هم آرام به اين دور زوال انسانيت، هر چه بيشتر و بيشتر، ادامه مى‌دهيم! تا جايى كه نمى‌دانيم كه هستيم و چه مى‌كنيم و چه مى‌خواهيم!
پرسش ساده‌اى را آزمون کنیم: از دوستان، اطرافيان و آشنايان بپرسيم: آرزوى شما براى فردا چيست؟ از پاسخ‌ها شگفت زده خواهيم شد.
گويا انسان مدرن سده‌ى بيست و يكم، هيچ آرمان و ايده آلى ندارد جز موهومات و روز مره‌گى!
آيا ما در انتخاب‌هايمان آزاديم؟ آيا اگر آزاد نيستيم، به اين جبر آگاهى داريم؟ آيا ما از ترس پاسخ‌هاى نا خوشايند، از پرسيدن تفرقه نمى‌رويم؟ آيا ما دغدغه‌ى برابرى و عدالت را داريم؟ و آيا رسالت انسان در تولد و آمدن به اين جهان، روزمره‌گى و رفتن است؟
سعدى : شده بر بدى دست ديوان دراز به نيكى نبودى سخن جز به راز
و در انتها، آيا زمان باز تعريف بنيادى مفاهيم نيست؟ آيا هر يك از ما، مى‌توانيم در دگرگونگى‌هاى اجتماعى و انسانى نقشى داشته باشيم؟
زمان پاسخ به اين پرسش‌ها‌ى ساده، امروز است.
يا سكوت يا فرياد
فریده جلایی‌فر- روانشناس و منتقد اجتماعی پابلو نرودا : «ما ميان سكوت و فرياد بسر مى‌بريم». اين گفته‌ى پابلو نرودا، شاعر شيليايى در باره‌ى مردم آمريكاى لاتين است، اما در مورد ما ايرانيان هم صادق است. دراين چند ماه انزواى اجبارى، تظاهرات عليه نژاد پرستى و در هم ريزى...
شايستگى زنده ماندن
بياييد به خود قول دهيم، هر روز به ياد ناتوانان و بانك‌هاى غذايى باشيم.
خانه تكانى فكرى
اربابان جهان، همه را به سوى جهانى فاقد چهره‌ى انسانى شتاب دادند! و هر روز جهان از انسان‌ها دورتر و به “ارقام و أعداد” نزديك‌تر و نزديك‌تر شد!
روايتى ديگر از سرمايه دارى
امروز ديگر نمى‌توان به محروميت محرومان بى تفاوت بود! امروز ديگر نمى‌توان از بيمارى‌ها و نداشت بهداشت لازم براى يك كارگر روزى ٢ دلار دستمزد بى خبر ماند!
چرا تحولاتِ تورنتو در بحران کرونا اهمیت دارند؟
در شرایط فعلی سردرگمی و بی‌اعتمادی به مسوولینِ حکومتی ایران، امید و اعتماد ایجاد شده در باهمستان ایرانی تورنتو، به‌رغم اختلافات و چالش‌ها، می‌تواند امکان سازندگی درست و خردمندانه و راهبردی را در جهت همدلی و همفکری و مهربانی جمعی فراهم کند.
درد بى خبرى
درد ما درد بى خبرى است. بى خبرى از حال و روز يكديگر. بى خبرى از اين‌كه كجا ايستاده‌ايم، چه مى‌خواهيم و چه مى‌كنيم .
تراژدى تكرار و تكرار
گمان بر اين است كه حكومت‌هاى استبدادى و ديكتاتورى، استقلال فكرى را نابود واز همگرايى انسان‌ها، به هر بهايى جلوگيرى می‌کنند.
لزوم ایجاد صنف‌های شغلی در جامعه ایرانیان کانادا
مازیار شیبانی‌فر کار یکی از اساسی‌ترین نیازهای زندگی مدرن است. هنگام مهاجرت برای تمامی افرادی که سال‌ها عمر و توان خود را در یک حرفه مشخص صرف کرده‌اند، به دست آوردن شغل مناسب، هماهنگ با شرایط قبلی‌شان تبدیل به یک دغدغه بسیار جدی می‌شود و زندگی مهاجران متخصص را به شدت...
در باره بنیاد پریا و جامعه ایرانی-کانادایی
از آغاز تشکیل جامعه مهاجران ایرانی-کانادایی بیش از ۴۰ سال می‌گذرد. در مقایسه با تاریخ فعالیت‌های گوناگون جامعه‌های قومی در کشور چند فرهنگی کانادا، به نظر می‌رسد ۴۰ سال، زمان کافی برای جاافتادن و ریشه‌گرفتن و رشد یک گروه مهاجرتی در سرزمینی که آنجا را خواسته یا ناخواسته...
راههای پیشگیری از ابتلا به کرونا
راههای پیشگیری از ابتلا به ویروس کرونا که با نام علمی ( کووید-۱۹ ) نیز شناخته می‌شود، در راهنمای جدیدی که توسط سازمان بهداشت جهانی صادر شده، تبیین شده است.
بسته‌های اظطراری مقابله با کرونا
بسته‌های اظطراری برای موارد ضروری و غیر قابل پیش بینی در نظر گرفته می‌شوند که در صورت بروز یک حادثه برای مدت زمانی کوتاه در امور زندگی اختلال ایجاد نشود.
