در باره بنیاد پریا و جامعه ایرانی-کانادایی

از آغاز تشکیل جامعه مهاجران ایرانی-کانادایی بیش از ۴۰ سال می‌گذرد. در مقایسه با تاریخ فعالیت‌های گوناگون جامعه‌های قومی در کشور چند فرهنگی کانادا، به نظر می‌رسد ۴۰ سال، زمان کافی برای جاافتادن و ریشه‌گرفتن و رشد یک گروه مهاجرتی در سرزمینی که آنجا را خواسته یا ناخواسته وطن دوم خود تعیین کرده است باشد.

برخی بر این عقیده‌اند که انسان، عموماً با چند سال کم و بیش، تا بیست‌سالگی رشد می‌کند و اصول نخستین زندگی اجتماعی را می‌آموزد؛ تا چهل سالگی، باز با چند سال کم و بیش، تجربه می‌آموزد و از چهل سالگی تا سالمندی می‌آفریند و بهره‌مند می‌شود و بهره می‌دهد.

حال اگر این نوع نگرش بر زندگی اجتماعی یک فرد پذیرفتنی باشد، شاید بتوان انتظار داشت که زندگی اجتماعی و گروهی یک جامعه انسانی هم بر همین سیاق استوار باشد.

جامعه ایرانیان مهاجر به کشور کانادا، پس ۴ دهه استقرار در سرزمین مهاجرت در کجا ایستاده است؟ جدا از موفقیت‌های چشمگیر فردی بخشی از مهاجران ایرانی-کانادایی، در زمینه‌های شخصی، حرفه‌ای، تحصیلی، اقتصادی و هنری و غیره جامعه ایرانی- کانادایی چه مختصاتی دارد؟ دچار کدام بحران‌های کوچک و بزرگ است؟ میزان مشارکت سیاسی-اجتماعی‌اش در جامعه وسیع‌تر کانادایی تا کجاست و دارای کدام محدودیت‌ها و توانایی‌هاست؟

بی‌شک دامنه چنین بحث‌هایی بسیار وسیع و گسترده است. پرژن میرور، بعنوان رسانه‌ای با تمرکز بر زندگی ایرانیان مهاجر به کانادا قصد دارد، در حیطه‌ی امکانات و توانایی‌های موجود یک سری گفتگو با فعالان پر سابقه جامعه ایرانی- کانادایی، در همه‌ی زمینه‌ها انجام دهد.

برای انجام نخستین گفتگو به دیدار احمدرضا تبریزی، بنیان‌گذار و مدیرعامل نخستین مرکز خدمات اجتماعی ایرانی-کانادایی(بنیاد پریا)، که از چهره‌های فعال شناخته شده جامعه ایرانی-کانادایی در بزرگشهر تورنتو نیز هست رفته‌ایم.

گفتگو در روزهای پیش از انتخابات سراسری کانادا در اکتبر ۲۰۱۹ انجام شده است. گفتگو را نخست در باره بنیاد پریا و فعالیت‌های آن آغاز کردیم و سپس در باره وضعیت و شرایط جامعه ایرانی-کانادایی و کنگره ایرانیان کانادا( که مدتی است موضوع بحث‌های زیادی شده است) صحبت کردیم و با اشاره به ضرورت مشارکت ایرانیان مهاجر در امور سیاسی و اجتماعی کشوری، که تقریبا تمامی ایرانی مهاجر به کانادا یا شهروندی آنرا پذیرفته‌اند و یا در انتظار دریافت آن هستند، خاتمه دادیم.