آسیب دیدگان زلزله کرمانشاه همچنان در انتظارند

بلافاصله پس از وقوع زلزله شدید و مرگبار کرمانشاه در روز ۱۲ نوامبر گذشته، موج احساسات نوع دوستی و همیاری و کمک به  هزاران آسیب دیده آن فاجعه طبیعی از درون و بیرون از ایران برخاست.

در روزها و هفته‌های نخست فاجعه، سیل کمک‌های مردمی از هرسو به مناطق زلزله زده ارسال شد و به‌رغم همه کمبودها و نابسامانی‌های معمول، به نظر می‌رسید تا پیش از رسیدن فصل سرما و یخبندان، دست‌کم حداقل امکانات زندگی، مانند سرپناه  گرم، پوشاک، غذا، دارو و درمان، امکانات بهداشتی و حمایت‌های روحی و روانی برای بازماندگان زلزله فراهم شود.

مانند بسیاری از رویدادهای مشابه، در چند دهه اخیر در ایران، بتدریج و با گذشت زمان، موج احساسات و هیجان‌های بشردوستانه از هرسو فروکش کرد و خبرها و گزارش‌های معدود و جدی و معتبر منتشر شده از مناطق زلزله زده نشان می‌دهد هنوز گروه قابل توجهی از آسیب دیدگان زلزله، در شرایط آب و هوای بسیار سرد و یخبندان، در چادرهای ساده و غیر مجهز به وسایل گرما و روشنایی زندگی می‌کنند.

بسیاری از نیازهای ابتدایی‌شان برزمین مانده است و معلوم نیست زنان و مردان جوان و سالخورده و کودکانی که عزیزانی از دست داده و زندگی باخته‌اند، باید در انتظار کدام سرنوشت باشند.

در خوشبینانه‌ترین حالت، اگر نیازهای اولیه زندگی آسیب دیدگان بتدریج سر و سامان بگیرد، بی شک چشم انداز روشنی برای رفع نیازهای میان مدت و بلند مدت آنها، مانند احداث و یا بازسازی تأسیسات ساختاری بکلی تخریب شده یا نیمه ویران وجود ندارد.

خبر مربوطه

یاری به آسیب دیدگان زلزله آری؛ اما نه با شتاب

آمار قربانیان زلزله شدید غرب ایران بیشتر می‌شود؟

حضور جاستین ترودو و همسرش در ویرانه‌های زلزله آماتریس

هنگامی که هنوز بخش قابل توجهی از نیازهای ساختاری آسیب دیدگان زلزله ۱۵ سال پیش بم برآورده نشده است، چگونه می‌توان امید به تأمین نیازهای ساختاری آسیب دیدگان زلزله چند ماه پیش کرمانشاه داشت؟

در چنین شرایطی، انگشت اتهام و تقصیر و کوتاهی و کم‌کاری و بی کفایتی را، درست یا نادرست، می‌توان به سوی هر نهاد و سازمان و فرد و گروهی نشانه گرفت. اما نمی‌توان فراموش کرد که بخشی از مسئولیت‌های انسانی و شهروندی، در ادامه همان موج احساسات نوع دوستی روزهای نخست فاجعه، به خود «ما» برمی‌گردد.

منظور از «ما» در اینجا، صدها هزار ایرانی ساکن بیرون از ایران هستند، که می‌توانند به قول معروف با «قدمی یا دِرمی یا قلمی» همچنان یاری رسان آسیب دیدگان سرزمین مادری خود باشند.

گفته می‌شود تلاش‌های آینده نگر زیادی از طرف ایرانیان پراکنده در کشورهای مختلف در حال انجام است و پروژه‌های مختلف ایجاد تأسیسات ساختاری در مناطق زلزله زده پیشنهاد شده است. امید است که این تلاش‌ها در مرحله حرف نماند و به ثمر برسد.

یکی از این تلاش‌های ملموس و جدی، حرکتی است که گروهی از فعالان اجتماعی و اقتصادی ایرانی– کانادایی از هفته‌های نخست وقوع زلزله در کرمانشاه آغاز کرده‌اند.