یاری به آسیب دیدگان زلزله آری؛ اما نه با شتاب
تجربههای ملت ایران در مقابله با رویدادهای طبیعی مرگبار، مانند زلزله، کم نیست. زلزله بر خلاف حوادث طبیعی دیگر، در چند ثانیه، جان و مال و هستی انسانها را نابود و زیر و رو میکند. فاجعه در همه بُعدهای آن بلافاصله مسلّط میشود و به همان سرعت، احساسات انساندوستانه آنها که از آسیب و فاجعه دور بودهاند، برانگیخته میشود.
بیشک احساسات انساندوستانه برای کمک و یاری به آسیب دیدگان و بازماندگان فاجعه، از هر سو که برخیزد، ارزشمند است. اما لحظهای درنگ بر چگونگی ارسال کمکهای نقدی و غیرنقدی، از طرف همه کسانی که در فاصلههای نزدیک و دور و دورتر از محل فاجعه هستند، ارزشمندتر و مؤثرتر است.
پاسخ دادن به تقاضای کمکهای نقدی افراد و سازمانها و گروههای کمتر شناخته شده و خودجوش و اهدای هر میزان کمک نقدی، بدون آگاهی از روش جمعآوری و چگونگی نظارت و راههای هزینه کردن کمکهای جمعآوری شده، آسانترین کار است.
گذر از کنار یک صندوق جمعآوری کمکهای نقدی و دست در جیب و کیف کردن و ۱۰ یا ۲۰ یا ۵۰ یا ۱۰۰ دلار و بیشتر، در صندوق انداختن، یا به یک حساب بانکی واریز کردن، برای آرام کردن و پاسخ به احساسات برانگیخته شده مفید است. اما توجه به اینکه قرار است پولهای جمعآوری شده با نظارت چه کسانی جمعآوری شود و به چه مصرفی برسد، بسیار مفیدتر است.
نگاهی به خبرها و گزارشهای منتشر شده و موجود در رسانهها و شبکههای مجازی، در مورد اقدامات کمک رسانیهای مردمی، در درون ایران، به روشنی نشان میدهد بسیاری از سازمانهای غیرانتفاعی معتبر و «مردم نهاد»، و چند تن از هنرمندان و ورزشکاران خوشنام، حرکتهای مربوط به جمعآوری کمکهای غیر نقدی، مانند پوشاک و وسایل اولیه زندگی و خوراک و غیره را آغاز کردهاند.
بیشک این کمکها با سرعت، از طریق شبکههای کمک رسانی داخلی و مردمی به آسیب دیدگان خواهد رسید.
کمکهای نقدی جمعآوری شده از ایرانیان ساکن کشورهای مختلف، از جمله کانادا، به دشواری بتواند صرف خرید وسایل و نیازهای ضروری و فوری آسیب دیدگان بشود.
اینکه پولهای جمعآوری شده در خارج از کشور، چه زمان و توسط چه کسانی به ایران منتقل خواهد شد و از طریق کدام سازمانها و افراد و گروهها، برای خرید چه وسایل و نیازهایی هزینه خواهد شد، و چگونه به دست آسیب دیدگان خواهد رسید، پروسهای طولانی و پیچیده و با موانع بسیار و طبعاً آسیب پذیر و در خطر است.
نباید خوشباور بود و واقعیتهای تلخ و تجربههای گذشته را نادیده گرفت.
در زمان برانگیخته شدن احساسات انسان دوستانه مردم، در برابر فاجعههایی مانند زلزله، همیشه افراد و گروهها و سازمانهای خودجوش هم بوده و هستند که فرصت طلبانه، زیر پوشش پیشقدم شدن برای کمک رسانی به آسیب دیدگان، کمکهای نقدی صادقانه مردم را به سوی خود جلب میکنند.
تجربههای متعدد در گذشته نشان داده است برخی از این افراد و سازمانها و گروههای ناشناخته، که هویت و اعتبار ثابت شدهای ندارند، جز سوء استفاده از احساسات مردم و بهرهبرداری از درد و فلاکت آسیب دیدگان هدف دیگری نداشتهاند.
سوء استفادههایی که نه تنها دردی از دردمندان فاجعه درمان نکرده، بلکه دیوار بی اعتمادی میان مردم را محکمتر و عریضتر کرده و به انگیزههای آتی برای کمک به آسیب دیدگان فاجعههای طبیعی ناگزیر در آینده، لطمههای جبران ناپذیر زده است.
کمک به آسیب دیدگان زلزله اخیر ایران یک وظیفه انسانی است. کمکهای نقدی خود را به هر میزانی که هست مشخص کنید و از بودجه زندگی روزمّره کنار بگذارید. سپس با آرامش بررسی کنید و بپرسید تا از صداقت و اعتبار افراد و گروهها و سازمانهای بیشمار، برای جمعآوری کمکهای نقدی مطمئن شوید و بعد کمک کنید.
نباید فراموش کرد که در فاجعههای طبیعی گذشته، نیازهای غیر نقدی، اما ضروری و فوری آسیب دیدگان، در کوتاه مدت، کم و بیش، تأمین شده است. درعوض نیازهای دراز مدت آنها به مدرسه و درمانگاه و بیمارستان و خدمات و حمایتهای روانی و اجتماعی، پس از سالها بی پاسخ مانده است.
کمکهای نقدی ایرانیان خارج از کشور، میتواند برای چنین نیازهایی هزینه شود.
به تجربههای کمک رسانی به آسیب دیدگان زلزلههای گذشته و پیآمدهای تلخ و فراموش شده توجه کنیم.
گزارش تصویری مراسم پنجمین سالگرد جنایت پرواز پیاس۷۵۲
مراسم روز ۷ ژانویه در آرامستان الگین میلز در شمال تورنتو کنار آرامگاه پریسا اقبالیان و رییرا اسماعیلیون( همسر و فرزند حامد اسماعیلیون)، و چند قربانی دیگر ادامه یافت. شامگاه ۷ ژانویه مراسم شمعافروزی بیاد قربانیان پرواز پیاس۷۵۲ در پارک یونیتی در شهر ریچموند هیل، در شمال تورنتو برگزار شد. در این مراسم آتنا دائمی، زندانی سیاسی سابق و فعال حقوق بشر و حامد اسماعیلیون و شهردار ریچموند هیل سخنرانی کردند.
