یکی از کهنسالترین مهاجران ایرانی-کانادایی در ۱۱۳ سالگی درگذشت
محمد تاجدولتی
انسانهایی که در جهان زندگی پس از صد سالگی را تجربه میکنند، کم شمارند. در این میان مردانی که از مرز صد سالگی عبور میکنند کم شمارترند. تعداد ایرانیانی که یک قرن زندگی را پشتسر میگذارند از میانگین کهنسالان صد سال به بالا در جهان کمتر است. و طبعا در میان ایرانیان مهاجر، کهنسالان بالای صد سال نادرند.
یکی از کهنسالترین مردان ایرانی( اگر نه کهنسالترین) دو روز پیش در شهر تورنتو در سن ۱۱۳ سالگی آخرین برگ دفتر زندگیاش را نوشت و رفت.
محمد محیالدین، متولد سال ۱۲۸۶ شمسی برابر با ۱۹۰۶ میلادی بود. یعنی در سالی که انقلاب مشروطه در ایران پا میگرفت در شهر تفرش به دنیا آمده بود.
در سال ۱۳۱۴ شمسی از دانشکده افسری دوران رضا شاه با درجه ستوان دومی فارغالتحصیل شده بود و تا درجه امیری در ارتش خدمت کرده بود.
محمد محیالدین را در بحبوحهی صد و شش- هفت سالگی چند بار دیده بودم و دو سه بار ساعاتی با هم گپ زده بودیم. در سالهایی که در بنیاد پریا بودم، روزهای جمعه هرهفته روز شهروندان ارشد بود. ۵۰-۶۰ نفری از زنان و مردان سالمند جامعه ایرانی- کانادایی بزرگشهر تورنتو از صبح میآمدند و دورهمی داشتند با بازی و سرگرمی و دیدار و نقل خاطرات، تا ساعات عصر که برخیهاشان به سختی دل میکندند که بروند.
در یکی از همین جمعههای شلوغ و پر رفت و آمد، میان تلفنها و کارهای گوناگون در دفتر بنیاد مشغول بودم که آقای محیالدین( که با اعضای خانوادهشان آشنا بودم و خود ایشان را هم چند بار دیده بودم)، با پروندهای زیر بغل وارد شد و گفت فلانی شما هستی؟ گفتم بله. گفت آقای تبریزی(بنیانگذار و مدیرعامل بنیاد) گفته بیایم پیش شما.
نشست و بلافاصله پوشه زیر بغلاش را گشود و دهها صفحه کاغذ دستنویس را بیرون آورد و گفت میخواهم کتابم را چاپ کنم. گفتم ما که اینجا کتاب چاپ نمیکنیم. محکم گفت:«میدانم. آقای تبریزی گفته شما که اهل قلم و نوشتن هستی این نوشتهها را ببینی و نظرت را بگویی که چطور باید برای چاپ آماده شود».
گفتم امروز که با این شلوغی فرصت نیست صحبت کنیم. شما در میان دوستان هم سن و سال باشید تا وقتی خلوتتر شد با هم صحبت کنیم. برخاست و گفت وسط هفته بیایم خوب است؟ گفتم بله. برخاست و نوشتهها را لای پوشه گذاشت و از دفتر خارج شد.
چند روز بعد آمد. نشستیم به صحبت. شیرین سخن بود و شروع کرد خودش را معرفی کردن و توضیح داد که این نوشتهها خاطرات بیش از ۸۰ سال زندگی اوست و میخواهد برای نسل جوان بازگو کند. چند صفحه از دستنویسهایش را داد که بخوانم و مفصل در بارهشان توضیح میداد.
میدانستم که یکی از ویژگیهای کهنسالی فراموش کردن خاطرات نزدیک و به خاطر داشتن دقیق خاطرات دور و گذشته است. اما باور نمیکردم که کسی در سن صد و شش هفت سالگی تا حد شگفتانگیزی خاطرات ۷۰ یا ۸۰ سال پیش را بیاد داشته باشد و انگار که فیلمی در پشت پرده چشمانش نمایش داده میشود، جزئیترین نکتههای یک رویداد یا ترسیم چهره و اخلاق و کردار فردی را به دقت بازگو کند.
دیدارهایمان یکی دو جلسه دیگر هم ادامه داشت و با هر پرسش کنجکاوانه من انباری از خاطرههای دور زندگی حرفهای و نظامی و وضعیت اجتماعی دوران رضا شاه را تعریف میکرد. از ایران که صحبت میکرد قطره اشگی از چشمانش سرازیر میشد. در این فکر بودم که با فرزند مرحومش و دیگر اعضای خانواده صحبت کنم تا اگر موافق باشند و باشد، حرفها و خاطرات شفاهیاش را ضبط و ثبت کنم.
مدتی گذشت و دیگر خبری از آقای محیالدین نشد. سراغش را گرفتم و گفتند کهولت سن یاریاش نمیکند. اما سرحال بود و قبراق. میگفت هرگز بیمار نشده و دارو مصرف نکرده است. حس شنواییاش ضعیف بود اما سمعک و عینک نداشت. رفتارهای نظم نظامی را در صحبت کردن و راه رفتن و برخوردها سعی میکرد حفظ کند.
گذشت تا مراسم جشن نوروزی سال ۲۰۱۸ که از طرف نخست وزیر سابق انتاریو و دکتر رضا مریدی ترتیب یافته بود که دوباره آقای محیالدین را دیدم. سلامی دادم و خودم را معرفی کردم که طبعا به خاطر نیاورد.
برادرم جمشید که عکاس است و با من بود را به آقای محیالدین معرفی کردم و خواستم اجازه دهد چند عکس از او بگیرد. دوربین را که دید گفت «بله حتما. اینطور بنشینم خوب است؟» گفتم بله فقط اگر ممکن باشد کلاه شاپوی خودتان را هم بگذارید سرتان. لبه کلاهش را درست کرد و برسر گذاشت با ژستی آماده و گفت:«ولی پاپیون ندارم». گفتم مهم نیست همینطور خیلی خوب است.
تصویرهایی که در اسلاید شو این مطلب هست، حاصل آخرین دیدار ما با آقای محمد محیالدین بود.
ایرانی مهاجری، که به احتمال بسیار کهنسالترین مهاجر ایرانی بود که با دنیایی خاطره و سرشار از حس میهن دوستی، در سیزدهمین سال سده دوم زندگیاش، در آرامش و میان عزیزانش درگذشت. یادش گرامی.
تنش بیسابقه در روابط دیپلماتیک کانادا و هند
پس از اعلام رسمی پلیس آرسیامپی کانادا در روز دوشنبه، که شواهد معتبری وجود دارد که نشان میدهد عوامل هندی از جمله کمیسر عالی هند در کانادا با قتل هاردیپ سینگ نیجار، یک رهبر سیک در خاک کانادا، در سال ۲۰۲۳ ، مرتبط بودهاند، تنش در روابط دو کشور به بالاترین سطح رسیده است.
هیچ رژیمی با حملههای هوایی سرنگون نشده است
– چرا گروهی از ایرانیان منتظرند یک کشور خارجی و با حمله نظامی آنها را از چنگ رژیم جمهوری اسلامی رها کند؟
– آیا ممکن است ایران هم پس از حمله نظامی خارجی به سرنوشتی شبیه افغانستان، عراق، سوریه و لیبی دچار شود؟
– آیا بدون حمله نیروهای زمینی خارجی به خاک ایران، جمهوری اسلامی سرنگون خواهد شد؟
– در صورت سرنگونی آیا سازمان و رهبری جایگزین برای رژیم جمهوری اسلامی وجود دارد؟
وظیفه کنگره ایرانیان کانادا لابیگری برای جمهوری اسلامی نیست
به گفته تینا فرشاد گُهر، سه هیئت مدیره اخیر کنگره ایرانیان همواره در جهت منافع جمهوری اسلامی حرکت کردهاند. به گفته او هدف و وظیفه کنگره ایرانیان کانادا «لابیگری برای جمهوری اسلامی و حمایت از گروههای تروریستی نیست».
چه راهکارهای قانونی برای بازپسگیری کنگره ایرانیان وجود دارد؟
بهرام جلایر، از فعالان اجتماعی نام آشنای جامعه ایرانیان بزرگشهر تورنتو و از دستاندرکاران کمپین بازپسگیری کنگره ایرانیان در گفتگویی مشروح(در دو بخش) از ساز و کار کمپین و مراحل مختلف برای دستیابی به اهداف کارزار بازپسگیری کنگره میگوید.
جفری هینتون، فیزیکدان بریتانیایی-کانادایی برنده جایزه نوبل فیزیک شد
جفری هینتون، پژوهشگر بریتانیایی-کانادایی که به عنوان پدرخوانده هوش مصنوعی شناخته میشود و نتیجه تحقیقاتش به انقلاب تکنولوژیکی کمک کرده، جایزه نوبل فیزیک سال ۲۰۲۴ را دریافت کرد.
آمریکا بانک تیدی کانادا را ۳ میلیارد دلار جریمه کرد
بانک تیدی کانادا به دلیل عدم نظارت بر پولشویی کارتلهای مواد مخدر و دریافت رشوه از سوی برخی کارکنانش به پرداخت مبلغ ۳ میلیارد دلار جریمه محکوم شده است.
گروهی از نمایندگان حزب لیبرال خواستار استعفای جاستین ترودو شدهاند
حدود بیست تن از نمایندگان حزب لیبرال کانادا در نامهای با عنوان اینکه نخستوزیر جاستین ترودو نتوانسته است نارضایتی موجود میان اعضای حزب خود را آرام کند، خواستار استعفای او از رهبری حزب شدهاند.
در چهل و نهمین جشنواره جهانی فیلم تورنتو چه گذشت؟
امسال، جشنواره تورنتو کممایهتر از سالهای پیش برگزار شد. تعداد فیلمهای خوب به روشنی کمتر از سالهای پیش – و بهویژه پارسال – بود. با اینحال، چند سینماگر درخشش خوبی در جشنواره داشتند. از محمد رسولاف با پرمایهترین ساختهاش تا کنون، “دانه انجیر معابد” گرفته تا میلاد تنگشیر از ایتالیا با نسخه امروزین “دزد دوچرخه” ویتوریو دسیکا، و نسخه بازسازی شده “سن بلوغ” از سهراب شهید ثالث.
دهمین جشنواره بینالمللی فیلم کوروش در تورنتو
در این جشنواره مانند جشنوارههای گذشته، فیلمهای منتخب ایرانی و غیر ایرانی که در فستیوالهای کوچک و بزرگ در نقاط مختلف جهان شرکت کرده و جوایزی دریافت کرده و یا مورد توجه منتقدین هنر سینما قرارگرفتهاند به نمایش گذاشته میشود.
اسرائیل و مسئلهی فلسطین
دکتر سعید رهنما، استاد بازنشسته علوم سیاسی و رئیس سابق مدرسه عالی مطالعات سیاستگذاری دانشگاه یورک در کانادا، آخرین کتاب خود را به موضوع «اسرائیل و مسئلهی فلسطین» اختصاص است.