پایان یک دوران و آغاز کدام دوران؟
فریده جلایی‌فر- روانشناس و منتقد اجتماعی
با جنبش زن، زندگى، آزادى آغاز شد، با جنگ اوكراين و روسيه ادامه يافت و اكنون جنگ اسراييل و فلسطين …
تما م آرزوها و آمال دموكراسى، حقوق بشر و كرامت انسانى آرام آرام از صحنه جهان زدوده مي‌شود!
ما را چه مي‌شود؟ انسان قرن ٢١ را چه مي‌شود؟
آيا دمو كراسى و كرامت انسانى تنها براى نوشتن و فرياد زدن در سخنرانى‌ها زيباست؟
آيا دموكراسى، حقوق بشر، بسته به اين كه درباره کدام مليت، نژاد و گروه باشد تغيير چهره و معنا مي‌دهد و ماسك‌هاى متفاوتى دارد كه بنا بر نيازهاى گونا گون تعويض میشود؟
آيا سرمايه دارى در بنياد با دموكراسى در تضاد است؟
آيا تمام واژه‌هاى زيبا در باره عدالت و حقوق بشر، تنها يك رويا و اُتوپيايي ساخته تخيلات انسان است؟ و آيا باور و عمل كردن به دموكراسى يك روند بر اساس منفعت طلبى است؟
آلبر كامو درست مي‌گفت يا جورج اورول؟
كامو:
دموكراسى همان تواضع است و شهامت انتقاد كردن و پذيرش انتقاد شدن.
جورج اورول:
در روزگارى كه دروغ يك واقعيت عمومى است، به زبان آوردن حقيقت يك اقدام انقلابى است.
گويا انسانيت و تعقل رو به زوال است. گويا بعد از تجربه‌هاى تلخ تاريخى، ما هنوز نياموخته‌ايم كه چگونه تعقل را بر هيجان ارجحيت داده و از بلاهاى دردناك هيجان زدگى بپرهيزيم.
انديشيدن به دموكراسى شهامت مي‌خواهد، شهامت ابراز حقيقت و پذيرش عدالت براى همه از تمام رنگها و تفكرها.
انديشيدن به دموكراسى به اين معنا كه از باورها و ايدئولوژى‌هاى شخصى بيرون آمده و منافع جمعى و انسانى را حرمت بگذاريم.
ارسطو:
ما همان چيزى مي‌شويم كه مكرر انجام مي‌دهيم.
انسان امروز از هر سو در فشار است، مغز شويى رسانه‌هاى وابسته، شوهاى سرگرم كننده، تشويق به مصرف كنندگى و فقط و فقط به خود انديشيدن و منافع شخصى.
تصميم گيريهاى سياستمداران امروزى تنها بر اساس منافع شخصى و شركت‌هاى بزرگ و غول آسا است و نشانى از حقوق انسانى و دموكراسى ندارد.
شهامت ابراز حقيقت و پرده برداشتن از دروغ‌ها، روز به روز كمتر مي‌شود. بيان حقيقت يعنى بر خلاف جهت آب شنا كردن، يعنى از جمع دور افتادن، لعن و نفرين شنيدن و طرد شدن.
تنها ماندن و دوست نداشته شدن، يكى از بنيادى‌ترين ترس‌هاى انسانى است، و زمانى كه از تنها بودن مى‌هراسيم، به روايتى از انديشيدن باز مي‌مانيم و اندیشیدن و تنها صداى وجدان را شنيدن اساس انسان بودن و انسانيت است.
انديشيدن به دموكراسى، حقوق بشر، عدالت، شهامتى انسانى مى‌طلبد، چيزى كه در اين روزگار مشكل است و به همين دليل كمتر ديده مي‌شود.
يكى از دردهاى انسان، پديده دنباله روى است، دنباله روى از يك مرشد، سياستمدار، حزب، رسانه، روزنامه، سايت‌هاى مجازى و… تا هويتى كاذب را جانشين انديشيدن كنيم. تعلق به يك گروه هويت بخش است و آگاهى به هويتى كاذب كارى است دشوار.
تجربه جنبش مهسا در خارج از مرزهاى ايران دردناك بود. جامعه درون مرزى ايران براى دموكراسى آماده تر از جامعه دياسپوراست. آنها نبود آزادى را با گوشت پوست و استخوانشان لمس كرده و به فهم دموكراسى رسيده‌اند.
در دياسپورا، از مردمان عادى كه عبور كنيم، حتا گروه روشنفكر و مدعى هم دموكراسى را نمى‌انديشد. دموكراسى را مى‌شناسد، بسيار خوانده، بسيار نوشته، در جوامع دموكرات زيست كرده، اما دموكراسى را نينديشيده!
دموكراسى و انديشيدن به آن و مهمتر، عمل كردن به آن را بايد از خانه‌ها آغاز كرد و شايد اغراق نباشد اگر گفته شود از “زنان” و گونه گونى رفتار آنان شروع مي‌شود.
زنان، مردان را پرورش مي‌دهند به نام مادر، آموزگار، خواهر، همسر، دختر.
ما زنان بايد از اين تكه تكه شدن اپوزيسيون بياموزيم و دموكراسى را از خانه‌هايمان آغاز كنيم، حتا اگر به بهايى گزاف تمام شود.
اگر به آينده ايران مى‌انديشيم، نبايد از مخالفان ترسيد، ونبايد از انتقاد شدن واهمه داشت.
پذيرش انتقاد اولين گام دموكراسى است.
اقبال لاهورى :
گُمان مبر كه به پايان رسيد دور مغان
هزار باده نا خورده در رگ تاك است
هیچ رژیمی با حمله‌های هوایی سرنگون نشده است
– چرا گروهی از ایرانیان منتظرند یک کشور خارجی و با حمله نظامی آنها را از چنگ رژیم جمهوری اسلامی رها کند؟
– آیا ممکن است ایران هم پس از حمله نظامی خارجی به سرنوشتی شبیه افغانستان، عراق، سوریه و لیبی دچار شود؟
– آیا بدون حمله نیروهای زمینی خارجی به خاک ایران، جمهوری اسلامی سرنگون خواهد شد؟
– در صورت سرنگونی آیا سازمان و رهبری جایگزین برای رژیم جمهوری اسلامی وجود دارد؟
وظیفه کنگره ایرانیان کانادا لابیگری برای جمهوری اسلامی نیست
به گفته تینا فرشاد گُهر، سه هیئت مدیره اخیر کنگره ایرانیان همواره در جهت منافع جمهوری اسلامی حرکت کرده‌اند. به گفته او هدف و وظیفه کنگره ایرانیان کانادا «لابیگری برای جمهوری اسلامی و حمایت از گروه‌های تروریستی نیست».
گروهی از نمایندگان حزب لیبرال خواستار استعفای جاستین ترودو شده‌اند
حدود بیست تن از نمایندگان حزب لیبرال کانادا در نامه‌ای با عنوان اینکه نخست‌وزیر جاستین ترودو نتوانسته است نارضایتی موجود میان اعضای حزب خود را آرام کند، خواستار استعفای او از رهبری حزب شده‌اند.
آمریکا بانک تی‌دی کانادا را ۳ میلیارد دلار جریمه کرد
بانک تی‌دی کانادا به دلیل عدم نظارت بر پولشویی کارتل‌های مواد مخدر و دریافت رشوه از سوی برخی کارکنانش به پرداخت مبلغ ۳ میلیارد دلار جریمه محکوم شده است.
اسرائیل و مسئله‌ی فلسطین
دکتر سعید رهنما، استاد بازنشسته علوم سیاسی و رئیس سابق مدرسه عالی مطالعات سیاست‌گذاری دانشگاه یورک در کانادا، آخرین کتاب خود را به موضوع «اسرائیل و مسئله‌ی فلسطین» اختصاص است.
دهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوروش در تورنتو
در این جشنواره مانند جشنواره‌های گذشته، فیلم‌های منتخب ایرانی و غیر ایرانی که در فستیوال‌های کوچک و بزرگ در نقاط مختلف جهان شرکت کرده و جوایزی دریافت کرده و یا مورد توجه منتقدین هنر سینما قرارگرفته‌اند به نمایش گذاشته میشود.
جفری هینتون، فیزیکدان بریتانیایی-کانادایی برنده جایزه نوبل فیزیک شد
جفری هینتون، پژوهشگر بریتانیایی-کانادایی که به عنوان پدرخوانده هوش مصنوعی شناخته میشود و نتیجه تحقیقاتش به انقلاب تکنولوژیکی کمک کرده، جایزه نوبل فیزیک سال ۲۰۲۴ را دریافت کرد.
چه راهکارهای قانونی برای بازپس‌گیری کنگره ایرانیان وجود دارد؟
بهرام جلایر، از فعالان اجتماعی نام آشنای جامعه ایرانیان بزرگشهر تورنتو و از دست‌اندرکاران کمپین بازپس‌گیری کنگره ایرانیان در گفتگویی مشروح(در دو بخش) از ساز و کار کمپین و مراحل مختلف برای دستیابی به اهداف کارزار بازپس‌گیری کنگره می‌گوید.
در چهل و نهمین جشنواره جهانی فیلم تورنتو چه گذشت؟
امسال، جشنواره تورنتو کم‌مایه‌تر از سال‌های پیش برگزار شد. تعداد فیلم‌های خوب به روشنی کمتر از سال‌های پیش – و به‌ویژه پارسال – بود. با این‌حال، چند سینماگر درخشش خوبی در جشنواره داشتند. از محمد رسول‌اف با پرمایه‌ترین ساخته‌اش تا کنون، “دانه انجیر معابد” گرفته تا میلاد تنگ‌شیر از ایتالیا با نسخه امروزین “دزد دوچرخه” ویتوریو دسیکا، و نسخه بازسازی شده “سن بلوغ” از سهراب شهید ثالث.
